Vanwege de 3 viervoeters en hun baasje!
Fe!
Vind je de foto’s mooi? Wil je zelf ook eens wat meer mooie foto’s maar heb je niet veel ideeën? Een fantastische manier om wat meer jezelf te kunnen pushen om mooie foto’s te nemen van je ratjes is deelnemen aan fotowedstrijden op fora! Deze fotoschoot diende voor de fotowedstrijd op Rattitude. Stemmen kan nog de eerste 2 weken van de maand, of doe mee aan de volgende wedstrijd. Je vind de opdracht vanaf morgen 01/01 in het fotoforum!
Een van de belangrijkste dingen die je wilt hebben als je huisdieren houdt, is een degelijk fototoestel om tal van schattige momenten vast te leggen. Ratten zijn toch een van de moeilijkste dieren om te fotograferen: liggen ze stil, dan liggen ze natuurlijk net in een schaduwplek, doen ze iets schattig, dan is het net gedaan als je op de knop duwt, en vooral vrouwtjes hebben de neiging zich niks aan te trekken van dat ding dat hen aanstaart en huppelen de hele tijd rond waardoor je na het trekken van 100 foto’s slechts één goede over houdt.
Eigenlijk vind ik ratten de ultieme test voor een fototoestel: zo weet je of het op een snelle manier een onderwerp waarheidsgetrouw kan vastleggen. In de tijd dat ik ratjes gehad heb, had ik een kodak, csony, nikon en nu ben ik terug bij sony terechtgekomen, allemaal compacte digitale camera’s. Ik heb ook een SLR Nikon liggen, analoog exemplaar, dat natuurlijk véél betere foto’s oplevert, maar analoog trekken bij ratten… Think again!
De Kodak was véél te traag, maar natuurlijk spreek ik nu over 4 jaar geleden, toen was alles traag. Desondanks hoor ik nog van veel mensen dat het niet zo’n goed merk is (wat je ook kan zien aan hoe weinig het wordt aangeboden in grotere winkelketens). Toen ik de compacte Sony overkocht van een vriendin, een uit de W-serie, was ik dus zéér aangenaam verrast. De Zeiss-lens doet zijn naam veel eer aan! Het toestel trok erg waarheidsgetrouw, zeker in daglicht had je de mooiste foto’s die je durfde wensen. Echter, als je iets donkerder trok, zat je ofwel met enorm overbelichte ratten door de flits (ook als je de instellingen aanpaste), ofwel met een waas indrukken die bewegende ratten voorstellen.
Toen dat toestel het begaf, schakelde ik over naar een Nikon Coolpix van 80 euro. Cheap ass model dus! Het trok tevens zeer goede foto’s, niet enkel van ratten 😉 Maar het jammere eraan was dat het soms heel erg traag was, en dus had ik na de Sony -die bijzonder snel was- het gevoel dat ik naast een heleboel schitterende shots greep. Ook bleef de focus vaak “steken” op de tralie van de kooi, ipv net iets verder te focussen op het ratje. Bovendien is Nikon niet echt bestand tegen mijzelf, want na de eerste goede val, was het klepje van de batterij al stuk en nu gebruik ik het enkel nog in omstandigheden waarbij ik verwacht dat het herenigd zal worden met de grond of gedoopt kan worden door een fles wijn. Nu ja, het was zoals ik al zei, echt een heel goedkoop toestel, waarvan je weet dat je wat aan kwaliteit moet inboeten. Maar in vergelijking met de 2 jaar oudere duurdere Sony DSC-W, had het toch in de foto’s hetzelfde resultaat mogen opleveren, want de technische specificaties waren ofwel beter, ofwel hetzelfde.
Na deze ervaring besloot ik terug te gaan naar een Sony model uit de W-serie (DSC-W570) dat ik aankocht aan 140 euro (en verzekerde tegen vallen…). Sony’s zijn blijkbaar erg goed bestand tegen lompe eigenaars, gezien ik niet enkel mijn oud sony toestel, maar ook dat van anderen hallucinante toeren heb zien overleven!
Deze Sony DSC-W570 heeft een speciale pet-instelling om je huisdier vast te leggen. Eigenlijk ben ik niet echt tevreden van deze instelling voor het trekken van ratjes, daarvoor blijf ik toch bij de macro-instelling of de automatische piloot (want ratten zijn te snel voor ons amateurs om dingen handmatig te gaan aanpakken). Al kan ik me zeer goed inbeelden dat het voor de iets meer standaard, grote, net iets tragere huisdieren zoals kat en hond foto’s van hoge kwaliteit kan opleveren. Wat me wel gunstig stemde, is dat er een grote vooruitgang is geboekt wat betreft de kwaliteit van het beeld wanneer je in een minder goed belichte omgeving foto’s trekt. Voor de rest kreeg ik waar ik om vroeg: een snel toestel, dat de natuurlijke belichting kan vatten, en dat snel kan “herfocussen” wanneer het op de tralie scherpstelt ipv op de rat.
Laat ik het maar gewoon bewijzen!
Kijkt voorbij de tralie, naar Gili:
Goede kwaliteit ondanks contrast; zo kon ik Fe op de gevoelige plaat vastleggen voor ze tot het besef kwam dat ze werd gefotografeerd en verlegen weg kroop.
En ook bij kunstlicht kreeg ik zéér mooi resultaat; wat ooit een oranje-rode waas was, zijn nu de mooie warme kleuren die ik met mijn eigen ogen ook zie, waardoor ik Aure’s liefheid extra in de verf kon zetten.
Wel jammer dat het toestel roze is (ik heb dezer dagen last van een “pink-curse”; alles wat ik wil kopen is enkel nog in het roze beschikbaar). Gelukkig zijn mijn ratten kleurenblind en trekken dus geen rare smoelen als ze het zien. Fe heeft daar natuurlijk geen roze fototoestel voor nodig!
Lieve Aure was mee op hospitalisatie als gezelschap voor Tessituur, zodat hij zich niet alleen zou voelen, en omdat zij de rustigste van de jongelingen is (oudjes hebben beweging nodig dus Wolfje mocht niet mee). Blijkbaar doet de dierenarts regelmatig eens een voorstelling van verschillende dieren in het kleuter- en lager onderwijs. Want dat is leuk. Hadden ze dat maar op mijn lagere school gedaan 😛
Mijn ratje was zo’n braveken dat Inge haar wou meedoen zodat ze er zeker van kon zijn dat het showbeestje niet zou panikeren of in verdedigings-modus zou schieten. Mijn drie jongsten; Fe, Gili en Aure zijn er alledrie voor gekend niet te panikeren en overdreven sociaal van aard te zijn. Maar toch was Aure het ideaalst, zij is zeer nieuwsgierig naar mensen, maar ook een rustige. Fe zou aan kleren bijten en Gili had van enthousiasme waarschijnlijk letterlijk een sprong in het diepe genomen. En blijkbaar heeft Aure dat zéér goed gedaan, was ze erg nieuwsgierig, en waren de kleine kindjes echt zot van haar ❤
En ik ben vooral blij dat m’n dierenarts haar goed beschermd heeft voor al die onstuimige kinderhandjes 😀 Want ratjes worden nu eenmaal liever niet opgetild, maar zitten liever gewoon op een hand/arm/schouder/mens. Met de pootjes in de lucht, oooh nee 😛
Ja, nu ben ik inderdaad zo’n gekke rattenbaas die tegen alle andere dierenfanaten gaat pronken dat haar ratje zooo lief is dat ze mee mocht naar de kleuterklas 😀
Alwéér een post over een ziek ratje… Erg aanmoedigend ben ik hier niet, hé. Maar het is een feit: elk huisdier wordt eens ziek, en het ene soort is al wat gevoeliger dan het andere. Ratjes zijn bijvoorbeeld erg gevoelig voor alle ziektes die met de luchtwegen te maken hebben. Veel ratjes hebben bijvoorbeeld steeds wat rood rond hun neus/oogjes hangen. Dit wilt zeggen dat je ratje een verkoudheid heeft. Je kan je ratje wat bisolvon geven (4ml op 100ml water; je kan dit in de drinkfles doen) en zien of het verbetert. Hou dit goed in de gaten, want een aanhoudende verkoudheid bij een ratje, wordt al snel een longontsteking. Ook heel typisch wanneer ratjes ziek zijn aan hun luchtwegen, is dat ze een reutelend geluid maken, vergelijkbaar met een koffiezet. Dit komt omdat ratjes hun slijmen niet kunnen ophoesten, en dus snurken ze wat af. Als dit een paar dagen aanhoudt moet je echt wel naar de dierenarts gaan om te laten nazien of er iets aan de hand is.
Bij Tessituur echter ging het toch nog mis. Zo had hij bijvoorbeeld geen porfyrine aan z’n oogjes en neus (dat is de rode stof waar ik net over sprak), en ja, hij reutelde wel. Veel oude ratjes krijgen namelijk een terugkerend reuteltje, dat je als je een ervaren ratteneigenaar bent, eigenlijk goed zelf kan behandelen. Zo had hij er ook vorige week eentje. Ik dacht dat het weer zoiets was, tot ik opmerkte dat zijn pootjes blauw zagen. Dit wees op zuurstoftekort, en ik ben dus dadelijk (binnen het uur!) naar de dierenarts gegaan want dit was een noodgeval. De dierenarts vertelde me dat het door zijn luchtwegen kon zijn, maar ook door een probleem bij de spijsvertering waardoor hij misschien bloedarmoede had. Hij bleek een abces te hebben op zijn rechterlong, eigenlijk had hij daar amper nog longweefsel over. Direct werd een gepaste behandeling gestart (nooit zelf dokteren in zo’n geval), en gelukkig werd hij wat beter. Hij zal waarschijnlijk nog lang behandeld moeten worden, maar dat is niet zo erg. Tessituur is al een zeer oud ratje (2 jaar en bijna 9 maand) en dan kan je een permanent nodige behandeling starten. Als je ratje maar een half jaar oud is, is het eigenlijk voor je ratje (ivm bijwerkingen) en voor het baasje zeer moeilijk om dagdagelijks antibiotica geven vol te houden.
Maar Tessituur gaat eeuwig leven en die behandeling zal ik dus maar héél lang moeten kunnen volhouden! *lalalala*
Als ratteneigenaar kan je jammerlijk genoeg niet bij eender welke dierenarts terecht met je zieke kleintje. Het spreekt voor zich dat door de grote verscheidenheid in diersoorten, geen enkele arts deze allemaal van binnen en buiten kan kennen en behandelen. Om een goede dierenarts te vinden kan je op de vele rattenfora topics vinden over dierenartsen, kan je je rattenopvang of ratterie contacteren voor raad en ook kan je natuurlijk zelf wat aftasten. Stel een aantal standaard vragen die heel gemakkelijk zijn zoals, kunnen ratjes alleen gehouden worden (neen), kan een ratje geopereerd worden voor een tumor (ja), mag je ratjes met ketamine verdoven (neen, enkel met gas), enzoverder. Een goede dierenarts zal je indien zijn/haar kennis ontoereikend is, zelf doorverwijzen of aanraden iemand te zoeken die meer kennis heeft over tamme ratjes. In de rechterkolom kan je alleszins al een aantal links vinden die je goed op weg helpen 😉 Ook op deze pagina op de website van Rattitude, kan je een héleboel tips vinden!
Groetjes
Celine
… wat een woord! Wat houdt dit nu eigenlijk in?
Achterhandverlamming is een ouderdomskwaal waar elk ratje jammer genoeg last van krijgt wanneer zij oud worden. Simpel gezegd houdt dit in dat zij kracht verliezen in hun pootjes door de neurologische gevolgen van veroudering, nl door de degeneratie van het ruggenmerg.
De ouderdomsverlamming doorloopt verschillende stadia (klik hier voor de bron)
Bij elk ratje verloopt deze kwaal verschillend qua tempo. Bij sommige ratjes kan de verlamming binnen 2 weken zeer ernstig doorzetten, andere ratjes kunnen maanden met hun achterhandverlamming leven zonder ernstige problemen hierdoor. Het spreekt voor zich dat de achterhandverlamming de levenskwaliteit van een ratje erg nefast kan beïnvloeden, dus is men steeds op zoek is naar manieren de vordering van deze ziekte te remmen.
In de post ‘fitness voor oudjes’ kan je hierover al tips vinden. Toch wil ik hier nog eens extra belichten wat je kan doen om achterhandverlamming tegen te gaan.
Zorg voor voldoende beweging. Het gebruiken van de pootjes werkt de ziekte tegen, gezien de ratjes dan hun spieren extra kunnen trainen en ook sneller een manier zullen vinden om hun verlamming te ‘compenseren’. Tevens kan je fietsbewegingen maken met je ratje zijn/haar pootjes. Lukt dit niet goed en stribbelt je ratje nogal tegen? Niet erg, want daarvoor gebruiken ze namelijk ook hun pootjes wat extra 😉
Vitamine B12, omega 3 en fosfolipiden. Wetenschappelijk onderzoek (zie de bron waarnaar ik reeds verwees) heeft aangetoond dat een tekort aan vitamine B en E kan meespelen in het vorderen van de ziekte, en meer bepaald toonde men aan dat vitamine B12 een gunstig effect heeft op de symptomen. Deze vitamine kan namelijk de symptomen helpen maskeren en je ratje een hogere levenskwaliteit bieden. Een voorbeeld van een goed vitaminepreparaat is Neurobion. Vraag dus zeker je dierenarts naar de juiste dosering en geef je ratje dit vitaminepreparaat!
Wat betreft omega 3 en fosfolipiden citeer ik opnieuw:
Inmiddels zijn er experimentele behandelingen gestart waarbij omega-3 vetzuren én fosfolipiden via het voedingssupplement Omega-Matrix® van Rejuvenal werden toegediend in combinatie met vitamine B-complex aan ratten met deze aandoeningen vanaf het eerste stadium. Opmerkelijk was een beduidend trager verloop van de aandoening tussen het eerste en het derde stadium.
Zeker de moeite dus om na te vragen bij je dierenarts!
Eten en drinken. Naast het geven van het vitaminepreparaat dien je ook een oogje in het zeil te houden opdat je ratje genoeg eet. Achterhandverlamming kan het eten bemoeilijken gezien ratten zichzelf hierdoor minder kunnen ondersteunen. Een stenen eetbakje op de bodem plaatsen kan hiervoor zeer handig zijn, gezien dit niet omvalt en ze dus wat kunnen leunen op de rand terwijl ze eten. Ook is het geven van een uniform uitziende voeding zoals bijvoorbeeld Science Selective gunstig, gezien je ratje dan niet kieskeurig kan zijn en dus sowieso de nodige voedingsstoffen binnen krijgt. Indien je Science Selective geeft, voer je je ratje best eens in de maand ook wat vlees bij. Bij voorkeur kip of kalkoen, gezien ratjes dit het beste kunnen verteren, en niet in te grote hoeveelheden. Hou tevens goed in de gaten dat je ratje nog aan de drinkfles kan! In dit topic op het Rattitudeforum kan je meer tips vinden hierover.
Zoals je met elk huisdier kan tegenkomen, kunnen ook ratten eens ziek worden en naar de dierenarts gaan. Zo ging het er hier een paar weken geleden aan toe. Op zondag was alles nog in orde en liep de jonge Fe hier erg vrolijk in de zetel (en over Tessituur, zoals je kan zien in het filmpje in de deze post). Ze was haar eigenzinnige zelf zoals altijd. Het enige wat me opgevallen was, was dat toen ik haar in de zetel zette, ze even omviel, maar had daar niet bij stilgestaan, ratjes zijn al eens wat lomp. Op maandagavond haalde ik de ratjes uit de kooi voor hun dagelijkse knuffelkooi, en toen ik Fe in de zetel zette, zakte ze telkens ineen. Ze kon echt niet op haar pootjes staan. Ze kon wat links of rechts slepen maar dat was het dan ook. Dadelijk plaatste ik wat drinken bij haar en belde naar mijn dierenarts Inge Thas. Gelukkig is dat een dierenarts die je op dat uur (half tien ’s avonds) nog kan bellen. Gezien Fe niet kon drinken uit een flesje of vast eten vastnemen, en de ziekte zo snel was gevorderd, was het nodig ze direct nog te brengen. Daar aangekomen bevestigde de dierenarts dat het goed was dat ik haar nog gebracht had.
Direct vermoedde de arts dat het ging om een hypofysetumor, gezien de symptomen enkel in haar 4 ledematen op te merken waren, en ze nog gevoel had in deze streken. Dit is een hormonale tumor in de hersenen, die blijkbaar veel voorkomend is bij vrouwtjes. Sterilisatie kan dit voorkomen! Deze tumor kan gelukkig behandeld worden met Galastop. Galastop is een middel om schijndracht bij honden te behandelen, maar kan ook gebruikt worden om de groei van hormonale tumoren te remmen of ze zelfs te laten krimpen. De werking op de gewone mammatumoren (ronde onderhuidse tumoren in de oksels, buik en liesstreek) is nog niet helemaal bewezen, wel wordt dit al eens gebruikt als vorm van palliatieve zorg bij erg oude ratjes bij wie het heel gevaarlijk wordt ze volledig onder verdoving te brengen. Het effect op een hypofysetumor is daarentegen wel wetenschappelijk ondersteund. Een hypofysetumor kan gediagnosticeerd worden met een ct-scan. Het effect van Galastop is al vrij snel te merken, dus leek het me nuttig om direct de behandeling te starten en niet te wachten op een ct-scan.
2 dagen later ging ik Fe bezoeken samen met haar zusje Aure (die daar gebleven is om haar gezelschap te houden) en ze zag er al pakken beter uit. Toen ik ze naar de dierenarts bracht kon je haar voorpootjes wijd uiteen zetten, en kon ze ze niet terug trekken. Nu kon ik zelfs niet halverwege wijd uiteen raken met haar pootjes 😀 Ze was tevens zeer gelukkig haar zusje te zien, was ze een hondje geweest, ze was dadelijk beginnen keffen en kwispelen! De verlamming aan haar pootjes was slechts op de achtergrond aanwezig (enkel klimmen kon ze nog niet), alsof ze net als een oud ratje achterhandverlamming had. Echter moest ik haar daar nog een extra dag achterlaten gezien ze nog niet goed at. Toen was het met andere woorden hopen dat ze haar eetlust weer terugkreeg en dan weer mee mocht naar huis. Waarschijnlijk zal ik haar twee zusjes preventief laten steriliseren. Niet enkel omwille van het risico op deze tumor, er zijn een heleboel medische redenen een om een vrouwtje te laten steriliseren. Daarover volgt zeker en vast nog een post 😉
Intussen zijn we nog 2 weken later en Fe stelt het nog steeds goed. Eerst moest ik een zeer hoge dosis Galastop aanhouden (4 ml, wat zo goed als 5 flessen water is voor een mens…), en dan mocht ik gaan dalen. Nu krijgt ze 1/4 van de oorspronkelijke dosis en is het hopen dat ze de komende dagen geen symptomen toont. Zo ja, dan moet ik dadelijk de dosis weer verhogen. Ik hoop echt dat ze kan functioneren op een lagere dosis, gezien dat vooral voor haar veel aangenamer is dat ze niet zo’n heleboel vloeistof binnen krijgt op 1 dag, en dat voor de rest van haar leven. Want ja, Fe mag dan een heel lief ratje zijn, ze had het toch moeilijk met lief blijven tegen haar baasje toen die voor de 8ste maal medicatie kwam geven… Gelukkig wint haar tamheid het dan elke keer 😀
Groetjes
Celine & Fe!
… en vriendjes die op u zitten natuurlijk!
Het is erg belangrijk om je oude ratjes gezond bezig te houden. Zo verleng je effectief hun leven en hou je hun levenskwaliteit hoog. De meest voorkomende ouderdomskwaal bij ratjes is achterhandverlamming. “Meest voorkomend” is eigenlijk niet juist gezegd, want sowieso zal je ratje het krijgen, enkel de mate waarin verschilt van rat tot rat. Wat kan je nu concreet doen om hen fit te houden?
Doorheen het leven van je ratje; zorg ervoor dat je ratje niet te dik noch te mager wordt. Een oudje heeft reserves nodig, maar te veel reserves hangen hebben, maakt het stappen moeilijker wanneer hun pootjes verslappen. Wees niet bang om bij een bezoek aan de dierenarts te vragen of het gewicht van je ratje ok is, of om dit op een van de vele rattenfora na te vragen. Een te slanke rat kan je gemakkelijk bijvoeren met Nutri plus cat (een halve cm pasta per dag om de eetlust op te wekken). Als je ratje al wat versleten is en te mager, kan je ze ook babyvoeding bijvoeren. Let op, geef er niet te veel want dit kan spijsverteringsproblemen met zich meebrengen. Een mager oud ratje zien? Hier is m’n Wolfje, die ik elke dag wat bijvoer zodat ze op krachten blijft. Ook geef ik science selective, een voer waarvan de stukjes er allemaal gelijk uitzien zodat ze alle vitamines binnen krijgt. Dit is een foto van toen ze 2 jaar was. Indien je ratje dit figuur heeft op die leeftijd, maw van kop tot poep bijna even smal en zonder al te veel rondingen, aarzel niet om af en toe bij te voeren, want nu is ze (na een tumoroperatie) echt op’t randje.
Wat is een te dikke rat? Om u te helpen, mijn rat, Tessituur, was op ongeveer dezelfde leeftijd veel te dik.
Maw: ik maak u geen blaasjes wijs, want ik zie elke dag hoe moeilijk hij het heeft doordat hij ooit zo dik is geweest. De beste manier om je ratten op gewicht te houden is om hen een goede voeding te geven (bijvoorbeeld Multifit of Science Selective), hen voornamelijk gezonde extra’s aan te bieden zoals groenten en fruit (ratten zijn hier vaak zelfs gelukkiger mee dan met snoepjes uit de dierenwinkel 😀 ), en het belangrijkste van al: moedig hen aan veel te bewegen! Laat ze eens crossen op je bed/tafel/zetel of als je kan in een ratproof kamer, dwz zonder gaten in de muren of onbeschermde electriciteitskabels. En natuurlijk zonder spullen op de grond die niet kapot mogen zoals schoenen 😛 Héél belangrijk, gezien het tij zeer moeilijk te keren is en hun huid niet terug ‘krimpt’: voorkom dat je rat te dik wordt, schiet niet in actie wanneer hij/zij al 100 gram over gewicht is. Je rat regelmatig wegen is dus zeer belangrijk. (Ter informatie: in het eerste halfjaar tot 9 maanden is bijkomen natuurlijk meer dan normaal gezien ze dan nog groeien 😛 )
Niettemin is Tessituur den dikste grootsten casanova in de wereld!
Voordat de achterhandverlamming te erg is doorgezet, moedig het klimmen in de kooi aan. Je kan dit doen door het eten en drinken niet op de eerste verdieping te plaatsen. Let wel op en ga hier niet te lang mee door, als ze te veel moeite moeten doen om aan eten en drinken te komen, zullen ze enkel een minimum tot zich nemen, en vererger je de situatie enkel doordat ze met een vitaminetekort of uitdroging komen te zitten. Dit kan je zien aan een slecht verzorgde vacht, een zekere desinteresse voor wat er gebeurt (niet meer komen kijken), de hele tijd slapen, de huid die niet mooi terugtrekt als je die een beetje omhoog trekt, …
Moedig op zich ook het gebruik van de achterpoten aan. Neem je ratje bij jou en maak fietsbewegingen met zijn/haar achterpootjes. Indien ze dat vervelend vinden, niet erg! Zich “weren” tegen uw handen die hun achterpoten lastig vallen, is ook fitness voor de achterpoten. Hoe handig 😀 Als je ze snoepjes geeft, zorg ervoor dat ze op hun achterpoten moeten gaan staan om dit aan te nemen, of doe ze naar een bepaalde plek klimmen voordat ze het krijgen, laat ze vaak rondlopen op de zetel of in de kamer, enzoverder.
Geef je rat Neurobion. Dit is een vitamine B preparaat en gaat in tegen neurologische gevolgen van oa ouderdom. Het is humaan, maar kan oraal worden toegediend aan ratjes en kost helemaal niet veel. Vraag aan je dierenarts de dosis voor jouw ratje! Dien niet zelf zonder raadpleging bij de dierenarts vitaminepreparaten toe, dit kan gevaarlijk zijn! Mijn laatste 4 oudjes hebben dit allemaal gekregen, en het maakt een groot verschil. Aarzel dus niet om je dierenarts er naar te vragen 😉
Entertain je ratje! Het is essentieel om je ratje niet enkel fysiek, maar ook mentaal bezig te houden. Geef ze wat rattenspeeltjes, ook al is het wat moeilijker voor hen geworden, ze zullen ervan genieten bezig te zijn. Richt de kooi ook eens totaal anders in, het is superschattig te zien hoe je oudje al sloffend de ruimte verkent. Neem je ratje vaak bij jou en laat hem je bureau verkennen of dergelijk. Als je een oudje hebt dat enkel beneden woont, zet eens al je ratten samen met hem in de zetel, zorg ervoor dat ze van elkaar genieten en dat je ratje ook zijn sociale noden voldaan ziet. Ga hier natuurlijk ook niet te ver in. Hou je schat alert, maar gun het oudje dat hij of zij uiteindelijk is ook de tijd om de batterijen weer op te laden. En dat kan iets langer duren dan vroeger natuurlijk 😉
Tenslotte, hou hun kooi proper en stofvrij! Natuurlijk moet je dit hun hele leven door al doen, maar ik wou het toch extra vermelden. Oudjes zijn namelijk vrij gevoelig aan het ontwikkelen van een oppervlakkige, maar chronische reutel. Een vuile kooi of stoffige omgeving kan dit verergeren. Beter eens te veel kuisen dus! Indien je hoort dat je ratje last heeft van z’n luchtwegen, dwz veel niezen, een “snurkend” geluid maken (reutelen), rode afscheiding (porfyrine) aan neus en oogjes, … raadpleeg dan je dierenarts.
Rattenschatten 